Etappe 18

Van Busnengo naar pertengo.
Bij de bnb vertrokken en we waren zo blij dat we weer op de fiets zaten in de zon, dat we de eerste afslag misten. Beetje dom want daar kwamen we pas 4 km te laat achter. Mijn Maps.me zei wel elke keer dat we moesten omdraaien maar die reageerde sowieso heel traag dus daar moet je niet te snel naar luisteren. Na 4 km toch osmand maar aangezet en die zij dat we terugmoesten en eigenlijk was dat wel logisch want we moesten naar het zuiden rijden. Enfin 8km later stonden we weer op de hoek van de bnb en zijn toen braaf rechtsaf gegaan. Verder en route door de eeuwige rijstvelden want die zijn hier echt oneindig groot en lang en veel. Allemaal vals plat naar beneden dus dat fietst wel lekker. Koffietje bij een klein cafeetje en weer door tussen de eeuwige rijstvelden. In Verchellie boodschappen gedaan bij de Lidl en geprobeerd te lunchen op een bankje maar zodra we een poging deden om te gaan zitten werden we belaagd door muggen dus wij gevlucht naar een andere spot die mugvrij was. Verder onze weg vervolgd over de Italiaanse fietspaden. Als ze die er al zijn, beginnen ze soms halverwege een straat en houden ze op recht voor een voordeur van een huis. Met het gevolg dat je 2 keuzes hebt; óf je rijdt je te pletter tegen de voordeur van een wildvreemde óf je met remmen, om de muur heenkijken van het huis om te kijken of er geen tegenliggers aankomen. Dan voorzichtig oversteken zodat je weer op de goede kant van dezelfde weg zit. Da's logisch toch???
In pertengo stonden we te overleggen waar we zouden gaan slapen want de camping zouden we niet halen. Ineens hoorden we een luidsissend geluid en bleek de achterband van tante a. Spontaan leeg te lopen. Niet echt leuk. Pechboekje voor onderweg tevoorschijn getoverd en maar proberen om de band te repareren. Intussen ging tante b de reddingsactie opstarten; alle deurbellen van rechts naar links afgewerkt tot er eindelijk íemand open deed. De Italiaanse mevrouw begreep niks van het reddingsplan en belde de zoon die wel Engels sprak. Hij hoorde het verhaal van de lege band aan en vertaalde dit in het Italiaans aan de moeder. Vervolgens ging pa richting tante a. Om op vakkundige wijze de nieuwe binnenband zo in de buitenband te proppen dat zelfs wij zagen dat dit geen succes was. Het wiel teruggeplaatst in de fiets en zelf besloten om de reisverzekering in te schakelen. De band liep nl. Tegen de remblokken aan en dat kan nooit de bedoeling zijn. Intussen was de mevrouw (die later de burgemeester van Pertengo bleek te zijn) haar eigen reddingsaktie gestart. In overleg met 2 politieagenten had ze bedacht dat wij onze tent op het voetbalveld mochten opzetten om daar te overnachten. Goed plan maar ipv het voetbalveld met hoog gras en dus weer honderden muggen hebben we de tenten in het speeltuintje opgezet. Iets minder muggen maar toch nog best veel; We zitten nu helemaal onder de jeukbulten. Tentje opgezet en de kant-en-klare paella van de Lidl opgesmikkeld en tot slot na de was en afwas bij de pizza tent koffie, thee,ijsje en bier gescored. Blog bijgewerkt en powerbank opgeladen. Ook nog even naar de wc gegaan en daarna snel de bloedhete tent in die toen al zeiknat van de condens was. Luchtvochtigheid 89%. Tsjakka. Zonder enige inspanning lag je te dobberen op je luchtbed in de tent. Vies warm maar na 10 min. Waren alle muggen in de tent dood en konden we zwetend in slaap proberen te vallen. We konden wel makkelijk lezen want de grote lampen van het voetbalveld brandden al vanaf 22.00 uur en dat de hele verdere nacht. Voordeel daarvan was dat ze nog veel muggen lokten waar wij dan geen last meer van hadden. Volgende ochtend op tijd opstaan omdat we met de pechhulp opgehaald zouden worden die ons naar een fietsenmaker zou brengen.