Etappe 19
18 juli 2018 - Valmadonna, Italië
Van Pertengo naar Valmadonna,
S morgens vroeg vóór 9 uur ( huh....een Italiaan die op tijd is?) Komt de sleepdienst onze fietsen ophalen om naar de fietsenmaker te brengen in Vercellie. Helaas voor ons was dat 10 km terug in de route maar we hebben lekker een andere route terug gekozen. De fietsenmaker had een super volle werkplaats met heeeeel veel verschillende artikelen en veel klandizie. Terwijl hij de nieuwe binnenband aan het vervangen was voor een andere nieuwe binnenband kwam jan en alleman bij hem achterom de binnenplaats oplopen met vragen en fietsproblemen. Voor elke klant nam hij ruimschoots de tijd en dat was niet erg want hij had immers tijd genoeg en wij dus ook. Wel wilden wij graag van de wc gebruik maken en ook dat was geen enkel probleem. Er moesten alleen wel wat fietsen uit de wc gereden worden om tussen de opgestapelde helmenvoorraad te kunnen urineren. Toen wij onze klus geklaard hadden, was hij er ook klaar mee; heeft ie alle banden nog gecontroleerd op de juiste spanning en na het afrekenen van 15 euro konden we weer verder....tussen de rijstvelden. Osmand had bedacht dat we over een hele toeristische route zouden gaan rijden. Toen we weer voor een kiezelpad stonden én een aardige Italiaan vertelde dat je beter over de grotere weg kon gaan rijden, hebben we dat ook maar gedaan. Lekker gericht naar de volgende camping terwijl de auto's de zemen uit onze fietsbroeken scheurden. Daarnaast moesten we goed op het wegdek letten want soms zitten er zulke enorme gaten in het wegdek dat je daar met fiets én al in kunt verdwijnen. Bermuda driehoek is er niks bij. Maar het schoot wel lekker op, da's dan weer een voordeel. In Valenza de camping gebeld; het was nl. Een flinke klim om bij de camping te komen en dat doen we liever niet voor niks. Tante B bellen en kreeg te horen dat ze met het hotel aan de telefoon zat en er geen camping was. Toen maar weer een hulptroep ingezet. Onder het genot van een fris blikje sinas hebben aan de eigenaresse van het barretje gevraagd of er een camping in de buurt was. Ja hoor...in Valmadonna. Daar hadden we net naar toe gebeld maar omdat zij beter Italiaans spreekt dan wij hebben we haar gevraagd om naar de camping te bellen of er nog plaats was. En gelukkig was er plek. Drankje opgedronken, de weg gevraagd en de grote klim begonnen. Applaus gekregen tijdens onze klim van Italianen die het erg stoer van ons vonden om dit avontuur aan te gaan met een volgepakte fiets, en zelfs zonder afstappen de top behaald. We hadden weer behoefte aan een wasdag en een plek om te douchen. We hadden beter even van te voren het sanitair kunnen checken vóórdat we voor 2 nachten boekten; Dit was nl zeer gedateerd en waarschijnlijk voor het laatst net ná de 2e wereldoorlog schoongemaakt. Geen zit wc, alleen hurkwc . 1 douche voor vrouwen want de andere was dichtgeplakt met ducktape. En de omkleedruimte bij de douche werd afgesloten door 2 gammele klapdeurtjes in country en westernstijl. Maar evengoed stond je mooi in je nakende nakie als er iemand die deurtjes opengooide. Maar op zo'n camping wil geen normaal mens staan dus wij waren eigenlijk de enige. S avonds bij het hotel lekker uit eten gegaan. Het hotel dat wij smiddags gebeld hadden en die vertelde dat er geen camping was. Nou die was er dus wel...lag 50 meter naast het hotel. Maar ergens hadden ze ook wel gelijk; je kunt zo'n aftandse zooi ook geen camping noemen. Lekker gegeten en nog even voor een Italiaans opaatje lang zal hij leven gezongen. Hij was nl jarig en vierde dit met zijn familie. Kei gezellig. Na onze obade was het ons weer gelukt; we kregen een stukje taart en een glas suikerwijn. Rond 22.00 werden alle gasten belaagd door horden muggen en zelfs bescherming met deet kon ons niet beschermen. Wij snel afrekenen; ciao tegen de jarige opa gezegd en snel de tent opgezocht. De enige veilige plek waar ze niet konden komen. De volgende dag hebben we lekker aan het mooie zwembad gelegen, de was gedaan en de rest van de dag bezig geweest om een volgende camping op onze route te vinden. We dachten er een gevonden te hebben uit een campinggids uit 2009. Een nieuwere hadden ze niet bij de camping. Laten bellen door een Engels sprekende Italiaan; bleek dat de camping al 15 jaar niet meer bestond. Ja..Ja...je maakt wat mee. Terug naar af, we kwamen niet langs start en kregen ook geen 200 euro. Uiteindelijk een camping gevonden die maar een beetje uit de route lag maar we hadden tenminste weer een doel om naar toe te fietsen.
S morgens vroeg vóór 9 uur ( huh....een Italiaan die op tijd is?) Komt de sleepdienst onze fietsen ophalen om naar de fietsenmaker te brengen in Vercellie. Helaas voor ons was dat 10 km terug in de route maar we hebben lekker een andere route terug gekozen. De fietsenmaker had een super volle werkplaats met heeeeel veel verschillende artikelen en veel klandizie. Terwijl hij de nieuwe binnenband aan het vervangen was voor een andere nieuwe binnenband kwam jan en alleman bij hem achterom de binnenplaats oplopen met vragen en fietsproblemen. Voor elke klant nam hij ruimschoots de tijd en dat was niet erg want hij had immers tijd genoeg en wij dus ook. Wel wilden wij graag van de wc gebruik maken en ook dat was geen enkel probleem. Er moesten alleen wel wat fietsen uit de wc gereden worden om tussen de opgestapelde helmenvoorraad te kunnen urineren. Toen wij onze klus geklaard hadden, was hij er ook klaar mee; heeft ie alle banden nog gecontroleerd op de juiste spanning en na het afrekenen van 15 euro konden we weer verder....tussen de rijstvelden. Osmand had bedacht dat we over een hele toeristische route zouden gaan rijden. Toen we weer voor een kiezelpad stonden én een aardige Italiaan vertelde dat je beter over de grotere weg kon gaan rijden, hebben we dat ook maar gedaan. Lekker gericht naar de volgende camping terwijl de auto's de zemen uit onze fietsbroeken scheurden. Daarnaast moesten we goed op het wegdek letten want soms zitten er zulke enorme gaten in het wegdek dat je daar met fiets én al in kunt verdwijnen. Bermuda driehoek is er niks bij. Maar het schoot wel lekker op, da's dan weer een voordeel. In Valenza de camping gebeld; het was nl. Een flinke klim om bij de camping te komen en dat doen we liever niet voor niks. Tante B bellen en kreeg te horen dat ze met het hotel aan de telefoon zat en er geen camping was. Toen maar weer een hulptroep ingezet. Onder het genot van een fris blikje sinas hebben aan de eigenaresse van het barretje gevraagd of er een camping in de buurt was. Ja hoor...in Valmadonna. Daar hadden we net naar toe gebeld maar omdat zij beter Italiaans spreekt dan wij hebben we haar gevraagd om naar de camping te bellen of er nog plaats was. En gelukkig was er plek. Drankje opgedronken, de weg gevraagd en de grote klim begonnen. Applaus gekregen tijdens onze klim van Italianen die het erg stoer van ons vonden om dit avontuur aan te gaan met een volgepakte fiets, en zelfs zonder afstappen de top behaald. We hadden weer behoefte aan een wasdag en een plek om te douchen. We hadden beter even van te voren het sanitair kunnen checken vóórdat we voor 2 nachten boekten; Dit was nl zeer gedateerd en waarschijnlijk voor het laatst net ná de 2e wereldoorlog schoongemaakt. Geen zit wc, alleen hurkwc . 1 douche voor vrouwen want de andere was dichtgeplakt met ducktape. En de omkleedruimte bij de douche werd afgesloten door 2 gammele klapdeurtjes in country en westernstijl. Maar evengoed stond je mooi in je nakende nakie als er iemand die deurtjes opengooide. Maar op zo'n camping wil geen normaal mens staan dus wij waren eigenlijk de enige. S avonds bij het hotel lekker uit eten gegaan. Het hotel dat wij smiddags gebeld hadden en die vertelde dat er geen camping was. Nou die was er dus wel...lag 50 meter naast het hotel. Maar ergens hadden ze ook wel gelijk; je kunt zo'n aftandse zooi ook geen camping noemen. Lekker gegeten en nog even voor een Italiaans opaatje lang zal hij leven gezongen. Hij was nl jarig en vierde dit met zijn familie. Kei gezellig. Na onze obade was het ons weer gelukt; we kregen een stukje taart en een glas suikerwijn. Rond 22.00 werden alle gasten belaagd door horden muggen en zelfs bescherming met deet kon ons niet beschermen. Wij snel afrekenen; ciao tegen de jarige opa gezegd en snel de tent opgezocht. De enige veilige plek waar ze niet konden komen. De volgende dag hebben we lekker aan het mooie zwembad gelegen, de was gedaan en de rest van de dag bezig geweest om een volgende camping op onze route te vinden. We dachten er een gevonden te hebben uit een campinggids uit 2009. Een nieuwere hadden ze niet bij de camping. Laten bellen door een Engels sprekende Italiaan; bleek dat de camping al 15 jaar niet meer bestond. Ja..Ja...je maakt wat mee. Terug naar af, we kwamen niet langs start en kregen ook geen 200 euro. Uiteindelijk een camping gevonden die maar een beetje uit de route lag maar we hadden tenminste weer een doel om naar toe te fietsen.
En stelletje schooiers die jullie zijn, zingen voor een oude opa voor een stukje taart!!