Etappe 13

Scherwiller naar Cernay.
Zo...da's schrikken...We zaten alweer om kwart over 9 op de fiets. Veel gekker moet het niet worden. Voor de tweede dag achter elkaar de nieuwe fietsbroek aan..maar ook deze broek is niet zaligmakend. Vrijdag staat nog een etappe op de planning en daarna weer een treindag. Ook vandaag start onze etappe met een fietspad dat ons tussen de wijnranken doorleidt. De vele kastelen en burchten bovenop de heuvels glijden langzaam aan ons voorbij totdat ze uit het zicht zijn. Maar al snel dient de volgende zich aan en zo fietsen we in rust door het mooie Franse land. Opvallend is dat ook veel ouders, opas en omas met kinderen aan het fietsen zijn. De meestopvallende was een jongetje van een jaar of 3 op een stoere fiets., helm op en een speentje in zijn mond. Turckheim was ook weer zo'n leuke verrassing..Een vestigingsstadje met toegangspoorten en een omringende muur. Zodra je binnen de stadspoort stond leek het wel een hele andere wereld dan daarbuiten. Kinderkopjes als straat. Kleine winkeltjes oude gevels en bijna geen autos. Al verder fietsend verdwenen langzaam de wijnranken en maakten ze plaats voor mais, fruitbomen en graanvelden. Ook de uitstraling van de dorpjes veranderde direct. Na Merxheim was elk dorp weer even leeg, stil als voor de wijnstreek. Geen winkels meer te vinden. Het laatste stuk vanaf Feldkirch naar Cernay zijn we langs een wild stromend beekje gefiets. Jammer dat de bermen zo hoog begroeid waren dat we er nauwelihks overheen konden kijken. Gelukkig op een bruggetje nog een foto kunnen maken. Vlak voor de camping boodschappen kunnen doen en snel naar de camping gefietst. We hoeven niet verder te zoeken naar ooievaars want er loopt er hier eentje rond te paraderen. De afwas is ook gedaan want we waren net klaar met eten toen er een schattig puppy de pannen kwam schoonlebberen. Lekker makkelijk. Morgen weer gezond op.