Etappe 15.
14 juli 2018 - Courtavon, Frankrijk
Courtavon naar Mergozzo (Italië).
Vanochtend opgestaan en weer het gevecht met de natte tent aangegaan. Tante B is tot haar knieën door het hoge gras gebatst om haar tent in de zon te leggen. Ze had er geen rekening mee gehouden dat door deze snelle aktie de binnen- en buitenkant van de tent en haar schoenen helemaal onder het graszaad zaten. Bovendien bleef de tent even nat als hij was. Tijdens het ontbijtje nog wat heen en weer schuiven van de tenten gedaan en toen waren we er klaar mee. Alles ingepakt...nat of droog en toen bij de buuf op de koffie want die was jarig. Speciaal voor haar " lang zal ze leven gezongen met choreografie, en ze was zichtbaar geëmotioneerd. Of dat komt door het gebaar óf door onze muzikale aanleg...dat weten we niet. Maar ze had een heerlijke taart gemaakt en dat met een lekker bakkie koffie. Beter kun je de dag niet beginnen. Met een volle buik ( het waren echte poolse punten) zijn we richting zwitserland gefietst om in cournay de trein richting Bern te nemen. Zwitserland is mooi vanuit de bus.....idd er reden geen treinen tussen Courgenay en Delemont. Dus werden er bussen ingezet. ( lijkt de ns wel). Op sommige stations ontbraken zelfs de spoorrails...da's pas groot onderhoud. In Delemont de trein in richting Bern. Tante B wilde de IC nemen dus zij met fiets én bagage de trap af (met gleufje) , onder de tunnel door en aan de andere kant het perron weer op. Tante A was intussen met de fiets naar de inlichtingen gelopen om daar te horen dat je met de fiets niet de IC in mag en wel in de regionale treinen. Met deze nieuwe inlichtingen op zoek gegaan naar tante B, maar die kwam intussen met fiets én bagage én duwend man de trap weer op. Ach ja...het is ook een manier om aan je dagelijkse beweging te komen. Bern is vanuit de trein een prachtige stad om te zien maar met een enorm treinstation. Tijdens ons ritje naar Bern hadden we , wegens tijdgebrek, besloten om verder met de trein door zwitserland te reizen tot in Italië (Mergozzo) dus met fiets én al de internationale inlichtingen in om een kaartje naar Mergozzo te kopen. Om 15.39 uur zou de trein vertrekken en een half uur van te voren zaten we al op perron 3. De trein kwam lekker vroeg dus wij onze fietsen op de daarvoor bestemde treinwagon te zetten. Ze stonden net vast of er kwam een vriendelijke doch enigzins gestresste Zwitserse conducteur vertellen dat de hele wagon gereserveerd was voor 80 man. Wij mochten wel 1e klas gaan zitten; één wagon verder zodat we onze fietsen nog een beetje in de gaten konden houden. Dat was wel nodig...er kwam een hele stoet padvinders de wagon binnen denderen en binnen no-time was het een complete chaos in de coupe. Bij Kandersteg moesten ze eruit en wij de 1e klas coupe verlaten. Intussen waren we wel van het zonnige weer de regen ingetreind maar zelfs dan is Zwitserland vanuit de trein een plaatje. Écht een aanrader om zo door dit land te reizen. In Domodosolla arriveerde onze trein te laat en misten we onze aansluiting. Geen punt want de volgende mogelijkheid was al redelijk snel. We hoefden maar 2 uur te wachten op spoor 3 . Dat was boffen want daar stonden we al en we konden niet met onze fietsen in de lift dus ook niet naar een ander station. Rondom een uur of 19.20 uur liep er ineens een mannetje van de Italiaanse spoorwegen over ons perron dus wij maar even voor alle duidelijk gevraagd of de volgende trein naar Mergozzo toch op dot spoor zou aankomen. Nee hoor sprak hij heel verbaasd ; Die staat al klaar op perron 1. Toen wij vervolgens uitlegde dat we daar met onze fietsen niet konden komen, gebaarde hij ons om hem te volgen en weer mochten we over de spoorrails heen banjeren met onze fietsen. Fietsen snel in een coupe getild ( hoogte verschil tussen trein en perron werd steeds groter) en snel naar Mergozzo. NA 20 minuten konden we uitstappen en verder fietsen op zoek naar een camping. Tante B ging bij de eerste de beste camping naar binnen om te vragen of ze nog plaats hadden . Ja hoor..voor 45 euro. Dat vond tante B te duur...ok afgepingeld naar 30 euro. Toen ze heel zielig het enige briefje van 20 uit de portemonnee liet zien was dat ook ok. Dat was even een vette korting. Het plekje was ok op een volgepakte camping in een té toeristisch plaatsje voor ons maar we konden slapen en de volgende dag moesten we toch weer verder.
Vanochtend opgestaan en weer het gevecht met de natte tent aangegaan. Tante B is tot haar knieën door het hoge gras gebatst om haar tent in de zon te leggen. Ze had er geen rekening mee gehouden dat door deze snelle aktie de binnen- en buitenkant van de tent en haar schoenen helemaal onder het graszaad zaten. Bovendien bleef de tent even nat als hij was. Tijdens het ontbijtje nog wat heen en weer schuiven van de tenten gedaan en toen waren we er klaar mee. Alles ingepakt...nat of droog en toen bij de buuf op de koffie want die was jarig. Speciaal voor haar " lang zal ze leven gezongen met choreografie, en ze was zichtbaar geëmotioneerd. Of dat komt door het gebaar óf door onze muzikale aanleg...dat weten we niet. Maar ze had een heerlijke taart gemaakt en dat met een lekker bakkie koffie. Beter kun je de dag niet beginnen. Met een volle buik ( het waren echte poolse punten) zijn we richting zwitserland gefietst om in cournay de trein richting Bern te nemen. Zwitserland is mooi vanuit de bus.....idd er reden geen treinen tussen Courgenay en Delemont. Dus werden er bussen ingezet. ( lijkt de ns wel). Op sommige stations ontbraken zelfs de spoorrails...da's pas groot onderhoud. In Delemont de trein in richting Bern. Tante B wilde de IC nemen dus zij met fiets én bagage de trap af (met gleufje) , onder de tunnel door en aan de andere kant het perron weer op. Tante A was intussen met de fiets naar de inlichtingen gelopen om daar te horen dat je met de fiets niet de IC in mag en wel in de regionale treinen. Met deze nieuwe inlichtingen op zoek gegaan naar tante B, maar die kwam intussen met fiets én bagage én duwend man de trap weer op. Ach ja...het is ook een manier om aan je dagelijkse beweging te komen. Bern is vanuit de trein een prachtige stad om te zien maar met een enorm treinstation. Tijdens ons ritje naar Bern hadden we , wegens tijdgebrek, besloten om verder met de trein door zwitserland te reizen tot in Italië (Mergozzo) dus met fiets én al de internationale inlichtingen in om een kaartje naar Mergozzo te kopen. Om 15.39 uur zou de trein vertrekken en een half uur van te voren zaten we al op perron 3. De trein kwam lekker vroeg dus wij onze fietsen op de daarvoor bestemde treinwagon te zetten. Ze stonden net vast of er kwam een vriendelijke doch enigzins gestresste Zwitserse conducteur vertellen dat de hele wagon gereserveerd was voor 80 man. Wij mochten wel 1e klas gaan zitten; één wagon verder zodat we onze fietsen nog een beetje in de gaten konden houden. Dat was wel nodig...er kwam een hele stoet padvinders de wagon binnen denderen en binnen no-time was het een complete chaos in de coupe. Bij Kandersteg moesten ze eruit en wij de 1e klas coupe verlaten. Intussen waren we wel van het zonnige weer de regen ingetreind maar zelfs dan is Zwitserland vanuit de trein een plaatje. Écht een aanrader om zo door dit land te reizen. In Domodosolla arriveerde onze trein te laat en misten we onze aansluiting. Geen punt want de volgende mogelijkheid was al redelijk snel. We hoefden maar 2 uur te wachten op spoor 3 . Dat was boffen want daar stonden we al en we konden niet met onze fietsen in de lift dus ook niet naar een ander station. Rondom een uur of 19.20 uur liep er ineens een mannetje van de Italiaanse spoorwegen over ons perron dus wij maar even voor alle duidelijk gevraagd of de volgende trein naar Mergozzo toch op dot spoor zou aankomen. Nee hoor sprak hij heel verbaasd ; Die staat al klaar op perron 1. Toen wij vervolgens uitlegde dat we daar met onze fietsen niet konden komen, gebaarde hij ons om hem te volgen en weer mochten we over de spoorrails heen banjeren met onze fietsen. Fietsen snel in een coupe getild ( hoogte verschil tussen trein en perron werd steeds groter) en snel naar Mergozzo. NA 20 minuten konden we uitstappen en verder fietsen op zoek naar een camping. Tante B ging bij de eerste de beste camping naar binnen om te vragen of ze nog plaats hadden . Ja hoor..voor 45 euro. Dat vond tante B te duur...ok afgepingeld naar 30 euro. Toen ze heel zielig het enige briefje van 20 uit de portemonnee liet zien was dat ook ok. Dat was even een vette korting. Het plekje was ok op een volgepakte camping in een té toeristisch plaatsje voor ons maar we konden slapen en de volgende dag moesten we toch weer verder.
Maar welkom in Bella Italia!!